Hugleiðingar um viðbrögðin við 11. september og mannlegt eðli almennt :-P

Hversvegna var þjóðarsorg.. nei fyrirgefið alheimssorg þegar hryðjuverkin áttu sér stað í BNA. Allir (heimurinn) vorkenna (sína samúð) vinsæla og sterka krakkanum (bandaríkjunum) til að vera vinsæl.. eða verða ekki lamin af hinum krökkunum(ehh.. nató?)! Það er vitleysa að ætla það að allir hafi verið svona ofsalega sorgmæddir og heimurinn hafi verið fylltur “ofsiðferði” (við erum einfaldlega ekki jafn siðleg og við höldum) þegar atburðurinn átti sér stað eins og mætti ætla af greininni að framan um “ofsiðferðið” í nútímanum (yeah right.. sorry en það er bara í bíó.. við lifum ekki á tímum “ofsiðferðis” og höfum aldrei gert.. maðurinn er bara siðaður á yfirborðinu.. eins og barn sem brosir til kennarans eftir að hafa sett nál á stólinn hans.. vá langt innskot..bíddu meira að í hausnum á mér..eins og heimspekingurinn sem fjallar um siðferði mannsins en veit hins vegar í sál sinni um spillinguna og geðveikina sem kraumar undir [ góð myndlíking:) ])

Ég:

Mér var svo sem sama þó 3000 manns dóu í BNA.. mér finnst allur þessur æsingur í kringum verkið pirrandi og fyrir mér skiptir engu þó ég heyri um einhverja kana sem dóu og ég þekkti ekki baun í bala.. alveg eins og mér var drullusama þegar Díana prinsessa dó.. Sorry en ég held að málið með þetta “ofsiðferði (sjá grein að framan) í nútíma samfélagi dáldið ýkt. Fólk er náttúrulega misjafnlega tilfinninganæmt (ég er sjálfur tilfinningadauður, nánast eins og semij-lifandi eða zombie en er ekki stoltur af því.. alls ekki) og þó svo að þessar ”fréttir“ sem líta fremur út eins og heilaþvottur eða hver önnur auglýsing í mínum augum segi þetta og hitt þá er ekki víst að hún lýsi áliti nema hluta þjóðarinnar.

Mín skýring:

Ég ætla bara að útskýra þetta eins og ehhh… mig minnir að Fraud hafi komið með þessa útskýringu:

Sko byrjum á því að koma með þá staðhæfingu að við verðum að fara eftir vissum leikreglum (annars verðum við að ”sjúkdómi“ eða ”krabbameini“ og erum útskúfuð úr samfélaginu. Ath. samfélög dýra og hegðun þeirra - t.d. leðurblökur og apar). Ef farið er framhjá þessum leikreglum þá verður hegðun viðkomandi útskýrð sem ”röng“, ”heimskuleg“, ”ósiðsamleg“ og síðan en ekki síst ”sjúk“. Ef þú ferð yfir strikið og lætur þig engu skipta um allar leikreglur samfélagsins þá verðuru á endanum geðsjúkur eða minnsta kosti alvarlega hugsjúkur.

Niðurstaðan er þessi: Til þess að sporna við ”geðveiki“(rangri hegðun) þá er okkur sýnt fordæmi í fréttamiðlum (skildi það vera gert ómeðvitað? Kannski bara gamall siður?) fyrir réttri hegðun. Rétt hegðun við þessum aðstæðum eru að gráta eða verða að minnsta kosti leiður eða reiður út í vonda fólkið (geðsjúklingana! ”Hvers konar geðsjúklingar fremja slíkt illvirki??“). Ef þú færir t.d. að hlæja móðursýkislega eða ef þú geispar við fréttinni þá ertu að sína röng viðbrögð við áreitinu. Skv. hegðunarreglum nútíma samfélags (siðferðið) þá á manni að þykja vænt um náungann (sérstaklega frægt fólk og bandaríkjamenn skv. skoðun bandarískra fjölmiðla) og skv. því er gerð þessi mikla sorgarfrétt úr þessu til að ”kalla fram rétt viðbrögð“.

Ef það væru t.d. gerðir gamanþættir úr þessu öllu saman þá myndi það vekja röng viðbrögð eins og hlátur (eða reiði og hneykslun yfir því að verið væri að reyna að kalla upp þessi óviðeigandi viðbrögð).

Finnst ykkur að fjölmiðlar ættu að skýra öðruvísi frá atburðnum? Persónulega finnst mér það vera vitleysa að gera svona mikla sorg út af bandaríkjamönnum þegar nánast ekkert er greint frá fjöldamorðum annarsstaðar (gott dæmi: sprengiregn bandaríkjamanna á óvini sína..þar sem börn eru ekki skilin útundan). Fyrir mér er dauði bandarísks kapítalista og afgansk araba alveg jafn merkilegir (eða ómerkilegir)…


OK fuck it í fullkominni hreinskylni sagt og tilfinningakulda: Þessi atburður var bara svona sorglegur vegna þess að hann braut leikreglur kapítalískra hugmynda bandaríkjamanna. Öll bandaríkin eru í (voru) uppnámi vegna þess að hinn þægilegi og ”skotheldi" múr þeirra fyrir t.d. hryðjuverkaárásum var brotinn.. barn grætur þegar það finnur fyrir öryggisleysi .. þetta var bara útgeislun á barnalegu og frumstæðu eðli fólks að gráta og vera sorgbitið og hrætt þegar það finnur fyrir öryggisleysi (t.d. þegar mamma fer í burtu frá barninu sínu). Það voru ekki felld tár fyrir einstaklingunum sem féllu heldur fyrir hugsjónir bandaríkjamanna. Þetta var ekkert annað en múgsefjun eins og þegar t.d. hermaður fellur hjá einhverjum (skiptir engu hvort þeir heita bandaríkjamenn, ísraelar, afganar eða palistanar) þá eru þeir gerðir að píslarvottum og saklausum englum til þess að þjappa fólkinu saman … þ.e. gera fólkið að reiðum múgi (þessi aðferð er alltaf notuð af stjórnvöldum þegar þau eru á leiðinni út í styrjöld.. ath. ræður bush [í takti við fjölmiðla]. ath. bók Stefan Zweig “veröld sem var”). Fattiði hvað ég er að reyna að segja hérna?

Auðvitað er þetta ekki algild ástæða (reyndar er ALDREI hægt að koma með algilda ástæðu).. fólk er mismunandi tilfinningaríkt eða væmið.

Ég vildi ég gæti séð heiminn í bjartara ljósi.. en ég er hálfbrjálaður (eins og allir aðrir þó þeir viti kannski ekki af því) og hálf-þunglyndislegur.. ég er hins vegar ekki snillingur (meira í áttina að freðnum rugludalli) svo að ef einhver annar getur komið með bjartsýnari útskýringar á sorginni í kjölfar 11.sept, gjörið svo vel.


PS: sorry með alla punktana.. mér.. finnst… þægilegt.. að ..skrifa ..svona ..veit… ekki… hvers… vegna…líklega bara.. að ..leggja ..áherslu ..á ..að.. setningin.. sé ..á ..enda………………………………………………………….